Voordat er ook maar een korreltje graan in de ketels verdwijnt heeft een bierbrouwer er al een intensief traject opzitten. Om goed te kunnen brouwen namelijk, moet je goed kunnen proeven. En bedenken welk ‘karakter’ je bier moet krijgen. Welke mouten voeg je samen? Hoe moet je bier straks voelen? Ruiken, proeven? Wordt het een donker of licht biertje? Kruidig, zacht, explosief of juist hoppig? Het recept is als een schilderspalet: met de mouten, kruiden, hoppen en gist als ingrediënten voor een waanzinnig schilderij. Mét een eigen signatuur.

Niet verpulveren, maar pletten… Da’s het devies voor schroten, de brouwersterm voor het openbreken van de moutkorrel en het vermalen van de inhoud. Een uiterst precies karweitje… Het kaf (de buitenkant van de moutkorrel) moet zo heel mogelijk blijven (die fungeert later in het brouwproces als filter), terwijl de binnenkant juist fijngemalen wordt

Ooit een brintapapje gemaakt? Wanneer de geschrote mout wordt gemengd met warm water, onstaat er een beslag dat veel weg heeft van dit welkbekende ontbijtje…

Enzymen uit het mout breken het zetmeel af en maken er suikers van die o zo belangrijk zijn voor de body, smaak, prikkels en procenten van en in het bier.

Een reusachtig ‘vergiet’ scheidt de wort (zo heet de suikervloeistof die nu ontstaat) van de bostel (de graanresten). Onze bostel vangen we op en brengen we naar een zorgboerderij in Tritsum. De koeien, varkens, schapen en kippen daar zijn er dol op.

Tijd om ons favoriete ingrediënt toe te voegen: HOP! Hop is een natuurlijk conserveringsmiddel en zorgt voor die typisch bittere toon van bier. Ook voor smaak en geur trouwens. Niet verder vertellen, maar wij zijn zeer (!) scheutig met het toevoegen van hop. Omdat het zo waanzinnig veel smaak toevoegt.

Nadat de wort gekoeld is, verhuist –ie naar de vergistingstank. Daar voegen we een snufje magie toe: gist! Wonderbaarlijk wezentjes zijn het, die gistcellen. Als een goed getraind team ‘happertjes’ komen ze in actie om de suiker uit de mout om te zetten in alcohol en CO2. Na een dag of zeven hebben ze hun werk gedaan. Hoe stevig het bier uiteindelijk wordt, hangt af van de hoeveelheid suiker die in de wort zit. Ook de temperatuur waarop –ie vergist is heel bepalend voor de uiteindelijke smaak.

Net als wijn, moet ook bier ‘volwassen’ worden. Dat duurt gemiddeld een week of twee. Iets langer zelfs als het gaat om het brouwen van zwaardere bieren. De scherpe randjes van het bier maken nu plaats voor vrolijke rondingen.

Omdat onze vergisting onder druk plaats vind, en alle moederkoolzuur bevat, gaat het via een speciale afvulmachine gecontroleerd in een fles en/of fust. Eerst wordt de aanwezige zuurstof verwijderd en wordt de fles/fust voorgespannen met koolzuur alvorens we het gevoelige bier introduceren. We vullen af zonder zuurstof wat zorgt voor een lange houdbaarheid. Packed for adventure.
Op naar alle liefhebbers van avontuurlijk speciaalbier!